nauką działań (pożytecznych przecież!) zmierzających do nagradzania bardziej ergonomicznego kształtu łyżki do butów. I czas skończyć z mówieniem, że nauka otrzymuje taki to a taki procent dochodu narodowego (a kraj nic z tego nie ma), bo procent ten - jaki by nie był - przeznaczany był bez rozróżnienia na działalność naukową, paranaukową, quasi-naukową i po prostu nienaukową. Ale od wszystkich żądano tego samego - zastosowań praktycznych - co mogło być uzasadnione w odniesieniu do 1300 placówek resortowych, ale nie w stosunku do badań podstawowych, od których oczekiwać można tylko (tylko?) odkrywania nowych praw rządzących społeczeństwami i przyrodą. Trudno ukryć, że prawa te miewają niekiedy