poematu. Płaszczyzna ta występuje w głównym nurcie narracji, a tworzą ją praktyczne wskazówki, instrukcje i fachowe porady, kierowane przez poetę do rolników. Każda z wymienionych płaszczyzn modyfikuje odpowiednio funkcję języka. W granicach pierwszej z nich poszczególne segmenty znaczeniowe tekstu nie mogą sobie rościć prawa do prawdziwości; są tylko quasi-sądami, quasi-informacjami, quasi-twierdzeniami i quasi-przestrogami. Natomiast w drugiej – albo są prawdziwe, albo przynajmniej roszczą sobie prawo do prawdziwości, ponieważ zostały sformułowane z myślą o świecie realnym, z którym zawsze można je skonfrontować. W związku z tą zmiennością funkcji, znaczeń oraz ukierunkowania wypowiedzi, podmiot mówiący w poemacie Koźmiana ciągle