zwycięstwa, minął gniew obudzony na Placu Sędziów. Kiedy przyszło opamiętanie, ujrzeli, co może przynieść ta wojna - krew i pożogę, morderczą walkę i okrutną zemstę. Wielu zamożnych daborczyków - kupców, rzemieślników, urzędników - nie zaciągnęło się do powstańczego wojska. Każdy taki człowiek płacić jednak musiał duży podatek i oddać pod rozkazy Pazura swoich rabów. Właśnie owi niewolnicy wchodzili w skład oddziałów zasypujących fosę. Padali gęsto, ale zaraz zastępowali ich nowi.<br>W grodzie panował ład i porządek. Wojska szykowały się tyleż do szturmu, co i do mogącej nastąpić lada dzień bitwy.<br>Obszedłszy miasto, Magwer skierował się ku oberży stojącej przy Placu Kasztanów. Kiedyś siadywał tu