Stał tak, bardzo wysoko, górując nade mną i przeważając swoim pewnym siebie spokojem, przerastającym o trzy i pół stulecia mój chłopięcy wiek dorastania. Tylko broda jego poruszała się dokoła ust ni to z ironią, ni to z aprobatą, aż z tego lekko zaznaczonego ruchu wydobył beznamiętne: Tak, tyle że w rachubach dążących do ścisłości posługujemy się umownością tam, gdzie jesteśmy tylko na tropie niepodważalnych uściśleń. Wszystko to nie bez słuszności, &lt;page nr=18&gt; co mówisz, i dobrze przynajmniej, jeśli wiemy w przybliżeniu, że było to przed naszą erą.<br>Przyjdź do mnie później, wieczorem, obgadamy szczegółowiej. Teraz nie dadzą nam skupić się należycie na przedmiocie