próby są cięższe; postanawia przybrać maskę hipokryzji i nie zdradzić się najmniejszym słowem ani gestem wobec nikogo. Jest samotny, jak może być samotny człowiek, który ani na chwilę nie ma ulgi w noszeniu tajemnicy. Jego dnie są jak dnie żołnierza poddane najsurowszej dyscyplinie, ale dyscyplinie narzuconej przez siebie samego. Wieczorem - rachunek sumienia. Czy nie zaniedbałem żadnych ostrożności? Czy dostatecznie poskromiłem swoje uczucia? Czy jakiś grymas mojej twarzy nie odkrył prawdziwych wzruszeń? O tej i o tej godzinie należy wejść niby mimochodem do kościoła i udać zatopionego w modłach. W takim i takim momencie opuścić oczy albo wycisnąć łzę. Żadnego wytchnienia, żadnej swobody