moje dzieci... Widzę wyraźnie: bogowie nieśmiertelni prowadzą cię za rękę... Przjyjdzie czas, że kiedyś, może za pięćdziesiąt lat, wspomnisz moje słowa...<br><br>Mówiła urywanymi, zagadkowymi zdaniami, wywołując ogólną wesołość. Nikt nie przywiązywał wagi do jej wróżb, jeden tylko Sinicyn z poważną miną zapisywał w notesie przepowiednie Natalii Gieorgiewny:<br><br>- Wszystkie papiery i rachunki przechowuję w żelaznej kasetce... Za kilka lat zobaczymy, co są warte pani wróżby.<br><br>Warżańska naśladując Stiebłową także zaczęła udawać wróżkę. Przytknęła wskazujący palec do czoła i plotła takie głupstwa, że panna Aillot chichotała, jakby ją ktoś łaskotał:<br><br>- Laissez donc! - wołała raz po raz - laissez donc! On peut crever de rire