czynią. Wspomniane bowiem założenie jest bardzo mocne: ono właśnie umożliwia dokonanie bilansu zysków i strat w serii N zastosowań schematu wnioskowania, dzięki czemu odpowiedni sposób wnioskowania okazuje się racjonalny w bardzo oczywistym sensie (racjonalny = dający nieujemny bilans użyteczności w długiej serii zastosowań). W interesującym nas obecnie przypadku (I) takie pojęcie racjonalności nie jest, niestety, użyteczne. Wszelkie inne (dające się zastosować do rozważanych sposobów wnioskowania) pojęcia racjonalności muszą być w jakiejś mierze dowolne. Nie wydaje mi się, aby można było tej arbitralności uniknąć.<br> Otóż wysuwana przez statystyków propozycja, którą tu krótko zreferuję w odniesieniu do rozpatrywanego (i, jak pamiętamy, uproszczonego) przykładu, jest