czy warstwa rządząca wiąże się z jakąś filozoficzną doktryną. Zwykle doktryna taka szybko staje się ideologią na usługach władzy; wtedy siła zastępuje dyskusje i racjonalność ustępuje miejsca zupełnie irracjonalnym taktykom. Tak było na przykład w wypadku filozofii Hegla i państwa pruskiego. Gdzie kończą się argumenty, zaczynają się święte wojny.<br>Metoda racjonalności dojrzewa powoli. Najłatwiej zaszczepiła się ona w obszarze nauk empirycznych. Tu kryteria odróżniania autentycznej nauki od pozornej - choć niełatwo je sformułować teoretykom wiedzy - działają skutecznie i irracjonalizm może buszować tylko na dalekich marginesach. W znacznie większym mozole metoda racjonalności toruje sobie drogę na terenie filozofii i nauk humanistycznych. W tych