Bielski wyczuł sytuację narracyjną poematu satyrowego, ale typem wyobraźni, stylu, słownictwa pozostawał raczej w kręgu Reja. Autor Proteusa nauczył się więcej: umiał nawiązać charakterystyczny dla tej odmiany gatunkowej dyskurs utrzymany w retorycznym napięciu:<br><br>&lt;q&gt;- Cóż ci na tym? Ja sam wiem, ty się nie swarz o to.<br>"Nuż ty też, Proteusie, racz co mówić k temu."<br>- Mało powiem, nie potrzeba wiele słów mądremu.&lt;/&gt;<br><br>Autorytet Kochanowskiego obowiązywał, Rej zaś był niejednokrotnie chlebem powszednim. Mówimy "Rej" mając na myśli nie tylko jego twórczość, ale także zespół środków stylistycznych i sposobów widzenia świata, które zwykło się określać "szkołą Mikołaja Reja". Przykładem charakterystycznego wymieszania owych dwu