drogą, odprowadzali na cmentarz męża pani Elizy - Nahorskiego.<br><br> Na pustym od czternastu lat miejscu dopiero przedwczoraj wyryto datę śmierci Orzeszkowej. Pośrodku czarnej tablicy widniał psalmowy dwuwiersz, wybrany za życia przez pisarkę; umieszczony między imionami małżonków, stał się teraz modlitwą obojga:<br><br> W Tobie ja samym, Panie, człowiek smutny<br><br> Nadzieję kładę. Ty racz o mnie radzić...<br><br> Gdy karawan dotarł do bramy, czerniły się przed wejściem mundury i słychać było parskanie koni o pyskach ściągniętych ostro munsztukami. To piesza i konna policja zjawiła się tutaj wcześniej, aby - z rozkazu gubernatora - interweniować w razie jakiejś "niebłagonadiożnej" manifestacji. Te harce na koniach szerzyły popłoch wśród napierających