pięter. Górne jej piętra zajął petrel srebrzysty. Kąpie się właśnie nieopodal w śniegu, jak wróbel w piasku. Pośrodku jasno popielatych skrzydełek czernią się dwie plamki. Petrel śnieżny tak biały, że gdyby nie czarne ślepka" dziób i łapki niepodobna by go było odróżnić od otaczającej bieli. Wtulony w zręb skalny nie raczy się nawet na nasz widok poruszyć. Piórka lśnią mu w słońcu jak atłas. Wysiadująca jaja samiczka potrafi obronić się przed każdym napastnikiem opluwając go śliną o bardzo nieprzyjemnym zapachu. <br>Nie widzę tu dziś niestety, największego ptasiego podróżnika, rybitwy popielatej. Ptak ten wędruje niezmordowanie w pogoni za światłem z jednego krańca