brytyjscy i sprzymierzeni myśliwcy, i równocześnie uwypukliła zdolność brytyjskiego dowództwa. Było ono jakby nieobecne tydzień temu, gdy w dniu 7 września dopuściło wroga za dnia do doków londyńskich. Dziś natomiast nad całą akcją panował wyraźny mózg sztabu, czujny, zdecydowany. Ani na chwilę nie utracił inicjatywy. Świetnie rozbudowana sieć podsłuchu i radiolokacji dostarczała mu dokładnych wiadomości o wrogu. Bez przerwy trzymał w swym ręku, na swym stole operacyjnym, wszystkie nieprzyjacielskie formacje. Rzucał na nie kolejno swe myśliwskie dywizjony, mądrze, przemyślnie, precyzyjnie. Miał jasny plan obrony i każda nowa sytuacja bitwy spotykała się z natychmiastową odprawą. Gdzieś w Anglii, w podziemiach centrali operacyjnej