smrodu.<br>- Osiemnaście minut - przywitała go Iza. Była blada i przygaszona.<br>Odkręcił korek i podsunął szyjkę Wesołowskiemu. Kilka razy unosił i opuszczał butelkę, pytając wzrokiem, czy wystarczy.<br>- Dzięki - wysapał w końcu gospodarz. - Co chcesz wiedzieć?<br>- Kto i dlaczego. - Kiernacki sam pociągnął z opróżnionego do połowy naczynia.<br>- Myślałem, że policja. Przyjechali dwoma radiowozami. Volkswageny. Wyglądały na prawdziwe. Trzech mundurowych, prokurator i sekretarka. Tomek dał się podejść, ale kto mógł pomyśleć...<br>- Pokazali jakieś papiery? Legitymacje?<br>- Nie. Ale to mogli naprawdę być gliniarze. Tego rudego chyba znam z widzenia. Wąs i włosy jak marchewka, z takim ząbkiem nad czołem. Brodę ma cofniętą.<br>- Prawdziwy policjant?<br>- Głowy