tym było, ale teraz wolałem samotność i nieświadomość decyzji Baśki niż samotność i świadomość, że należy do kogoś innego. <br>Po jakimś miesiącu czy dwóch postanowiłem jednak odwiedzić Baśkę. Muszę przecież spytać o list w sprawie pomocy w oznaczeniu gatunku moich pantofelków - usprawiedliwiałem się. <br>W aptece nic się nie zmieniło. Baśka radośnie oznajmiła, że ma dla mnie dobre wiadomości, jest list od niemieckiego naukowca i w ogóle tak się cieszy, że wreszcie znów się pojawiłem, bo ona umierała z niecierpliwości, żeby mi ten list przekazać, a przecież nie wie, gdzie mnie szukać. Po raz pierwszy w czasie naszej długiej znajomości wyszła sprawa