dernier cri"</>. To, że cegiełka ta jest niewspółmierna z innymi i psuje całość kompozycji, jest charakterystyczne i podkreśla inne słabości książki. Wynikają one stąd, że ideą przewodnią zdaje się w niej być nie tyle autentyczna synteza przemyśleń, ile chęć wyprodukowania utworu pod każdym względem "jak trzeba" w rozumieniu zachodnich lewicowych radykałów. Esencja ich ortodoksji stała się trudniejsza do sformułowania od czasu gdy marksizm przestał być <foreign>de rigueur</>, ale można ją określić jako kombinację postawy antyzachodniej (szczególnie antyamerykańskiej) z sentymentalnym i bezkrytycznym entuzjazmem dla wszystkiego co <orig>"trzecioświatowe"</>. Ponieważ akurat religia stanowi ważną część intelektualnego rynsztunku "dobrej" części ludzkości, zaczęła ona podlegać ochronie