gałązkowy szkielet podzielony na typowe dla korali ośmiopromiennych segmenty rozdzielone organicznymi stawami (Pragnellia); pewne karbońskie tabulaty syringoporidy miały natomiast ścianę rozdzieloną na pojedyncze wapienne igły. Nie sposób jednak udowodnić tych podejrzeń, bowiem z późnego paleozoiku i wczesnego mezozoiku nie są znane żadne szczątki oktokorali.<br>Szkarłupnie łodygowe W środowiskach obrzeżających paleozoiczne rafy szczególne znaczenie miały osiadłe szkarłupnie. Ich udział w produktywności był tak duży, że wiele formacji skalnych utworzonych jest głównie z rozsypanych szkieletów cystoidów i liliowców. Wyrazem przystosowania do osiadłego trybu życia i filtracji jest pięciopromienna symetria ich aparatu czułkowego. Jej zaczątki &lt;page nr=153&gt; uwidoczniły się już we wczesnym kambrze, kiedy szkarłupnie bytowały