w większą, spójną synergiczną całość. Na ten podstawowy mankament społeczeństwa radzieckiego, systemowy brak mechanizmów zapewniających powstanie "inteligencji zbiorowej" (jak na ironię, jednym z prekursorów idei "inteligencji zbiorowej" był radziecki biolog i filozof, Władimir Wiernadskij) zwrócili uwagę już w roku 1970 fizyk Andriej Sacharow, historyk Roj Miedwiediew i matematyk Turczyn w raporcie przedstawionym państwowej "wierchuszce" - Breżniewowi, Kosyginowi i Podgornemu. Autorzy opracowania (które wyciekło do prasy zachodniej) wykazują, że dalszy postęp naukowo-techniczny jest w ZSRR niemożliwy. Również w 1970 roku ukazał się głośny esej Andrieja Amalrika Czy Związek Radziecki przeżyje rok 1984? wskazujący na podobne oznaki początku końca ZSRR.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;Druga Japonia&lt;/&gt;<br>Niezdolność