znów, tak jak to już raz było w czasie objaśnień inż. Savarina, wydało się Niebylejakiemu, że odkrył tajemnicę eksponatu nr 4. Rozchylił już szczęki, by wykrzyknąć tradycyjne: Eureka!, gdy wtem, z drugiego końca sali, rozległ się nieśmiały głos:<br> - Przepraszam, panienko, czy panienka nie spotkała przypadkiem Mojej Starej?<br> Niebylejaki odwrócił się raptownie.<br> Przed nim stał Egzemplarz, opatrzony znanym dobrze Niebylejakiemu ekslibrisem prywatnej biblioteki prof. Mmaa.<br> - Jak to: ,,panienko"?! - spytał Niebylejaki ostro.<br> - Ach, przepraszam panicza najmocniej - odrzekł Egzemplarz, ale Niebylejaki przerwał mu ostro:<br> - Co pan tu robi? Dlaczego nie jest pan w bibliotece?!<br> - O, proszę panicza - rzekł Egzemplarz - prof. Mmaa tak rzadko do