jak książę Adam Kazimierz Czartoryski, który w dobie bezkrólewia po śmierci Augusta III Sasa miał na usługach blisko pół setki najemnych skrybów. Niemal do połowy XVIII wieku znaczna część polemik na tematy polityczne była prowadzona poprzez utwory rękopiśmienne, przekazywane z rąk do rąk, i skrzętnie wciągane do szlacheckich sylw oraz raptularzy. "Literatura nieoficjalna, rękopiśmienna zastępuje prawie całkowicie literaturę oficjalną przez cały ciąg panowania Augusta II i w znacznym stopniu podczas panowania Augusta III"#stwierdza Nowak-Dłużewski.<br>Jeszcze w okresie konfederacji barskiej 90 procent ulotnych pisemek krążyło w rękopisie; "drukarnie były bowiem w rękach zakonów, które miały respekt dla króla, a lękały