jest wystarczającym warunkiem historycznej rehabilitacji białej rasy. Nawet nadanie potomkom dawniej dyskryminowanych mniejszości pewnych kompensacyjnych przywilejów, w postaci na przykład amerykańskiej Akcji Afirmatywnej, nie załatwia sprawy do końca. Od lat trwają starania, by zniszczyć rasizm u jego korzeni i naprawić błąd Linneusza. Jeśli uda się uzgodnić po prostu, że ludzkie rasy nie istnieją, wówczas sam rasizm stanie się jedynie niemiłym wspomnieniem. Jest to heroiczny zaiste wysiłek intelektualny, którego skuteczność jest, niestety, wątpliwa. <br>Niektóre z tych prób odwołania rasowego zróżnicowania ludzkości przeanalizował przed dwu laty w "The Independent Review" filozof Max Hocutt, wybierając jako przedmiot swej krytyki znanych antropologów i genetyków Ashleya