powstałej z istnienia zburzonego, czyni swoje metodologiczne doświadczenie wewnętrzne, podstawę dla swych projektów i wywodów.<br>W jaki zatem sposób kształtuje się Viriliowski dyskurs, który wydaje mi się jednym z narastających dyskursów obecnych czasów, dyskurs kogoś, kto, jak wyznaje, nigdy nie pojmował historii i matematyki, a o sobie mówi: "jestem z rasy biegaczy, czytelników śladów, analfabetów wobec idiomów"? Biegaczy, podobnie jak są nimi pyknoleptycy, których discursus jest "parkurem", jest, wedle podrasowanej nieco definicji Virilia na podstawie łacińskiej genealogii słowa, właśnie "bieganiem tu i tam, co dobrze oddaje pyknoleptyczne wrażenie pośpiechu i niedostatek wiedzy użytkowej"? Analogie sytuacji i zachowań są w mym odczuciu