czuję w roli kroniki ich życia rodzinnego -<br>Bognę rani każde wspomnienie tamtych. Teresa. Michał. Sylwia. Inny wymiar. Na owej planecie nie ma i nigdy nie będzie tlenu dla kobiety imieniem Bogna.<br>Zapada wieczór pociąg wjeżdża na stację znacznie po właściwym czasie, Bogna opuszcza wagon.<br>Czekasz na peronie, przyjdę po ciebie - raz na zawsze zarządził Adam ze względu na ej fantastyczną dezorientację. I Bogna udaje słup na różnych terminalach.<br>Gęsty tłum rozrzedza się powoli, Bogna tkwi w miejscu. Adam wynurza się jak zwykle z najmniej spodziewanej strony. Wychodzą przed dworzec, po drodze ze szklanej gabloty na zielonym wózku kupują galicyjskie precle, które przetrwały monarchię