drogami tu zmierza<br>i na co ten błyszczący szpadel<br>oparty o jabłoń&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;ZDZIWIENIE&lt;/&gt;<br>zdziwienie - zawsze kiedy pagórki<br>płynnie odjeżdżają w tył<br>jakby nieciekawe podróży<br>wracające do swych górskich wysokich rodziców<br>gdy my jedziemy naprzód<br>ekspresem na południe<br>(tak jak wtedy Aarne i ja)<br>w stronę Wenecji<br>otuleni w mglisty deszcz<br>raz po raz znikający<br>w krótkich rękawach tuneli<br>aż do stacji granicznej<br>tu o wolne miejsce zapyta może<br>James Joyce obywatel Triestu<br>albo pan Rilke zabity przez różę<br>rezydent zamku Duino<br>oko dobrego słońca ogląda nas<br>przez korony drzew<br>las na wzgórzu odpoczywa<br>przed dalszą ucieczką<br>złoty palec kreśli niepotrzebne strofy<br>na morskiej