wiecznego potępienia nie ma prawa przekroczyć szczery wyznawca Proroka, lecz my, ja i Hamid, wślizgujemy się tam przez ciasny otwór nad arłykiem, i obaj, tylko w szarawarach i w turbanach na głowach, zaczynamy obsługiwać gości, a oni, grając w kości i popijając czerwone wino (tego też Koran zabrania), raz po raz podnosili wzrok i poniechawszy gry, patrzyli na scenę za rzędem niskich stolików, działy się tam zaś rzeczy dla nas wprost niepojęte:<br>oto zjawiła się młoda pulchna dziewczyna o wielkich, kołyszących się ciężko piersiach i rozłożystym tyłku i tańczyła zalotnie w rytm cichej muzyki fletów i bębenków, i ruchami rąk i