głosy,<br> Które witają, gdy pożegnać chcą,<br>A wkoło wrzosy, zeszłoroczne wrzosy<br> Całe pokryte rdzą.<br><br>Banalny pejzaż smuci twarz pobladłą,<br> Sączy się z nieba lazurowy czad.<br>Na mchu pożółkłym białe prześcieradło<br> Zakreśla cały świat.<br><br>Stoisz i milczysz wątłą swą żałobą,<br> Ale już dla mnie zdasz się garścią mgły,<br>Garścią obłoków, które razem z tobą<br> Płakać aż tutaj szły.<br><br>Zostaw samego mnie. I bądź szczęśliwa.<br> Słońce zachodzi, więc już idź, już idź!<br>Śmierć to jedyna liryka prawdziwa,<br> Dla której warto żyć.&lt;/&gt;<br><br><br><br>&lt;div sex="m"&gt;&lt;tit&gt;ELEGIA ŚNIEŻNA&lt;/&gt;<br>Dzwoń mi, dzwoń mi,<br> Dzwonku mosiężny,<br>Gońmy końmi<br> Kres niedosiężny.<br><br>Sanki suną<br> W śnieżnej bezbrzeży,<br>Srebrną łuną<br> Biel mi się śnieży