startu. Piętnastu chłopa załogi czeka tylko, aby odcumować i postawiwszy żagle tchnąć życie w trzewia fabryki. Chłopcy denerwują się. Bossa wciąż nie ma, a konkurenci wychodzą już na zatokę. Przekonuję się, że jest to nerwowe bractwo. W miarę pobytu w Japonii nabiorę przekonania, że owe tradycyjne opanowanie i spokój są reakcją na naturalną nerwowość Japończyków. Podobnie jak obnaszana elegancja, restauracyjny tryb życia są psychologiczną rekompensatą ciężkich i w zasadzie skromnych warunków bytowych.<br> Fujimoto San pojawia się na pokładzie. Tak samo jak mnie, dwóch młodszych załogantów niesie mu bagaż i pomaga wejść na wznoszący się dwa metry powyżej nabrzeża dziób - jedyne wejście