z literatury przedmiotu, z dzieł Sulzera, Calzabigiego, z Augusta Wilhelma Schlegla Wykładów o sztuce dramatycznej. Czyli lektury były według niego inspiracją ważniejszą niż to, co można zobaczyć w teatrze, i ufał w młodości, że wiedza teoretyczna może stanowić podwaliny dla właściwego ukształtowania dzieła dramatycznego. Wpisał te przekonania także do filomackiej recenzji Małgorzaty z Zębocina Jana Czeczota. Książkom i wyobraźni przypisywał większe znaczenie niż wrażeniom teatralnym - w każdym razie póki mógł widywać tylko mierny teatr wileński.<br>Gdy w 1824 roku opuszczał Litwę, po drodze do Petersburga prawdopodobnie wstąpił do teatru w Rydze. Potem ślady zainteresowania Mickiewicza teatrem niemal się urywają. Niemal nic