bywa karana surowo. Spokój! - krzyknął nagle chowając ręce pod biurko.<br>Policjant dusił się. Na twarz wystąpił mu pot. Ręka wróciła na kolana.<br>- Zaraz udzielę panu głosu - rzucił uspokajająco, Jerzy, dziękując spojrzeniem Kolumbowi, że nawet nie drgnął.<br>- Otóż w tym wypadku władze postanowiły - mówił głosem coraz cichszym - zostawić panu pewną szansę rehabilitacji. Będzie się pan opiekował obu żydowskimi rodzinami, do których zwrócił się pan ostatnio z pewnymi propozycjami finansowymi. W wypadku jeśli spadnie którejkolwiek z tych osób włos z głowy... - Jerzy zawiesił głos. - Stasiu, bądź uprzejmy pana oswobodzić - rzucił do Kolumba. - Rączki pozostają na kolanach - pouczył przodownika, w chwili gdy Kolumb podnosił