dziecka, a zarazem akceptacja nieuniknionej śmierci jako naturalnego zakończenia nieuleczalnej choroby. - Wcześniej pracowałam w szpitalu na neurologii, gdzie głównym zajęciem i sensem naszej pracy była reanimacja. Opieka paliatywna dokonała przewrotu w mojej głowie - zapewnia pielęgniarka z hospicjum Jolanta Słodownik (17 lat stażu, w tym 5 w hospicjum).<br><br>Dr Paweł Zapłatka, rehabilitant hospicjum, pożegnał niedawno 18-letniego Maćka pokonanego przez nowotwór. - Kontakt psychiczny z nimi bywa wspaniały, to ja nierzadko otrzymuję od nich psychoterapię i zawsze czegoś się uczę. Nie litują się nad sobą. Niepokój, czasem rozpacz dotyczą losów osób najbliższych. "Bo kiedy odejdę, to mamusia będzie się zamartwiać, młodsza siostra zostanie