sensie założonego z góry planu, są natomiast cząstkowe cele <br>wynikające z ciągłego samotworzenia rzeczywistości 'absolutnie sprzecznej <br>samotożsamości'. Sprzeczność jest bowiem źródłem nieustannego ruchu (a <br>więc także nieustannych zmian). <br>Tak duże różnice między definicją Passentiego a 'nihilizmem paradoksowym' <br>wynikają z tego, że nihilizm teoretyczny w rozumieniu Passentiego <br>można zakwalifikować jako 'nihilizm relatywny'. Świadczy o tym jego <br>następująca wypowiedź: &lt;q&gt;"Termin nihilizm odsyła do nicości, a może jeszcze <br>bardziej do unicestwienia".&lt;/&gt; Passenti uważa także nihilizm za "nienawiść <br>do istnienia", twierdzi bowiem, że w nihilizmie "istnienie jawi się jako <br>absolutnie nieznośne, jako coś, od czego trzeba uciec". Podkreśla, że <br>"właściwa nihilizmowi forma rozpaczy wydaje się