wywołane przez mecenat państwa (Cepelię, muzea etnograficzne) - rozkwit twórczości rzeźbiarskiej ludzi ze środowiska chłopskiego. Była to działalność obliczona na odbiorcę miejskiego, kolekcjonerów, turystów, zwłaszcza z zagranicy, na pokaz, na konkursy, wystawy, mające dowodzić zainteresowania państwa kultura. Jednakże ta twórczość okazała się niepotrzebna własnemu środowisku. Pojawiły się w niej, obok tradycyjnych - religijnych - także tematy świeckie, figurki obrazujące życie na wsi (ubijanie masła, orka, siew), zwierzęta domowe, ptaki. <br>W pierwszych latach po wojnie wystawy miały pokazać "szczęśliwe życie na wsi, osiągnięcia socjalizmu, radość dnia dzisiejszego", zestawione z bieda lat przedwojennych (np. para starych ludzi ciągnąca pług). Później, pod wpływem konkursów, tematyka rzeźb uległa