tyfusu, szkarlatyny albo innych bądź to nieuleczalnych, bądź uleczalnych chorób, z tej perspektywy wydaje się czymś zupełnie normalnym. Jeśli nie oczekuje się od tego familijnego źródła zbyt wiele, wtedy uda się czytelnikowi wejrzeć w życie wschodniopruskiego majątku lat 40. i 50. XIX wieku. Znajdzie tu ni mniej ni więcej, jak reminiscencje na temat już wtedy nieodwołalnie straconego raju dzieciństwa spisane z perspektywy kilkudziesięciu lat (...). W "Posłowiu" dr A. Hintze dołączając niejako do słów Ch. Studt'a, pisze m.in.: (...) 140 lat minęło od czasu, o którym mowa we wspomnieniach. Północna część d. Prus Wschodnich, gdzie leżą opisywane w książce majątki Tussainen i