nie śniło.<br>Urzeczona Beata P. uznała, że to sama opatrzność posadziła w jej przedziale tak miłego fachowca, szybko więc postanowiła przekazać mu samochód wraz z dokumentami, co też po przyjeździe do rodzinnego miasta Łodzi uczyniła. L. S. dał jej co prawda numer telefonu do Ełku, gdzie - jak twierdził - samochód będzie remontował, ale pod wskazanym numerem Beata uzyskała tylko informacje, z których mogła wywieść wniosek o swojej bezdennej naiwności.<br>Do dnia rozprawy nie odzyskała samochodu, bowiem - jak wyjaśnił oskarżony o ten i inne wcześniej popełnione czyny przestępcze L. S. vel "Marcin" - samochód wziął kolega z Gdańska, ale jak się nazywa - to on