jest <br>siedzibą aniołów, lecz raczej / Dobre serce człowieka, którym tak pomiatasz..." <br>Ale już kolejny zbiór, o jakże czytelnym tytule Gołąb ofiarny, rozpoczynają <br>modlitwy z cytowaną tu wielką Modlitwą. Wiele musiała doświadczyć i - dodajmy <br>- zrozumieć autorka Paryża, skoro w Wagach prosiła "niebo krwawe": "Nie o piękniejszy <br>i lepszy świat, /Nie o renesans na gruzach strat", lecz "O dawną równowagę dobra <br>i zła". Spoglądając raz po raz w niebo (pozostało ono do końca prawdziwą obsesją <br>Pawlikowskiej) potrafiła dostrzec już nie pasące się baranki, a Chrystusa "w <br>koronie z drutów kolczastych na czole", który "Upada, ludzkie rany dzieląc i <br>niedole..." Odpowiadając zaś wierszami na