sztuki, mającego uzasadniać preferowany sposób jej badania. Nie sprowadza się to bynajmniej do rozważań czysto teoretycznych, a wręcz przeciwnie, autor w interpretacji materiału historycznego dopatruje koronnego dowodu na rzecz swej metody. W jego niedawno u nas wydanej książce, zawierającej zbiór szkiców z lat 1951-63, znajdujemy przede wszystkim omówienie malarstwa renesansu, a w poprzedniej - sytuacji sztuki w XIX i na początku XX wieku.<br> W innym jednak, metodologicznym porządku tematy jego prac są następujące: czas i przestrzeń w sztuce figuratywnej, metamorfoza przedmiotu artystycznego, kolor i światło w plastyce (ten ostatni pozostał w sferze zapowiedzi). Tematy te, odpowiadają naczelnym kategoriom, które - zdaniem Francastela