skierować uwagę zebranych na zasadniczy temat spotkania, jakim miał być problem ograniczenia zanieczyszczeń wprowadzanych do morza przez rzeki z jego basenu. Nad konferencją zawisł bowiem cień platformy. Większość zebranych ministrów zdecydowanie potępiła plany zatopienia Brent Spar, a reprezentująca gospodarzy Ritt Bjerregaard nazwała je aktem ekologicznego wandalizmu. Nie przydały się ostre repliki Gummera, który w rewanżu oskarżył Danię o prowadzenie rabunkowej gospodarki morskiej, polegającej na przemysłowym połowie węgorza, przerabianego potem na paliwo dla elektrowni olejowych.<br>Przeciwko Londynowi opowiedzieli się wszyscy z wyjątkiem Norwegii, a sprawa wkrótce urosła do rangi politycznego problemu numer jeden, kiedy niemiecki kanclerz Kohl omawiał ją z Johnem Majorem