godzin, a przede wszystkim to, że moi instruktorzy latali ze mną w trudnych warunkach i pokazali mi, co się wtedy robi. Usiadłem po prostu na polance w najbliższym sadzie.<br> - A szczęście?<br>- Jakoś - odpukać - dopisuje. Ale chyba głównie dlatego, że nie przekraczam nigdy granicy bezpieczeństwa. Mój pierwszy instruktor nauczył mnie wielkiego respektu wobec samolotu oraz dużej pokory wobec <br>zasad lotniczych, które są krwią pisane, bo ktoś za nie zapłacił życiem. Bez tego nie wolno latać.<br>- Pana żona nie boi się latać? <br>- Bardzo się boi. Ale próbowała i mam nadzieję, że spróbuje po raz kolejny. Na razie tylko pogodziła się z moją pasją