na<br>rozgrzanej ziemi. Zaczął rozmyślać o nieprzyjemnej sytuacji, w jakiej<br>znalazł się razem z chłopcem powierzonym jego opiece.<br> Czas mijał. Chmury pyłu niesione przez gorący wiatr rozsnuwały nad<br>stepem szarość, która powoli przeszła w zupełną ciemność. Ledwo<br>widoczne gwiazdy wydawały się mdłymi ognikami.<br> Następny dzień nie przyniósł zmiany. Bosman rozdzielił resztkę wody<br>między spragnione wierzchowce. Uspokoiło je to na pewien czas. Ułożyły<br>się na ziemi przy ścianie parowu, chroniąc głowy przed natarczywym<br>pyłem. Łowców również dręczyło pragnienie. Manierki Tomka były już<br>dawno opróżnione, a bosman miał w swojej zaledwie szklankę herbaty z<br>rumem. Od czasu do czasu nakłaniał chłopca do wypicia