się do namiotu Racheli. Winowajczyni szybko zagrzebała posążki w wielbłądziej mierzwie i przycupnęła na jej wierzchu. Labanowi nie mieściło się w głowie, aby posążki mogły być ukryte w tak nieprzystojnym miejscu i oczywiście ich nie wykrył.<br>Z kolei Jakub rozgniewał się na teścia, że tak zapalczywie go ścigał i przeprowadzając rewizję upokorzył. Wypomniał mu wszystkie krzywdy, jakich doznał odeń w ciągu dwudziestu lat służby.<br>- Cóż znalazłeś wśród tych rzeczy, które są moimi? - utyskiwał z goryczą. - (Jeśli cośkolwiek znalazłeś), połóż tu wobec moich i twoich krewnych i niech oni powiedzą, kto z nas ma słuszność. Dwadzieścia lat byłem u ciebie; twoje owce