przypada między dwa poziomy.<br> Potwierdzeniem tego jest fakt eksperymentalny, stwierdzony najwcześniej na przykładzie reakcji ( , p), że wydajność reakcji nie wzrasta monotonicznie ze wzrostem energii cząstek , lecz wykazuje ostre maksima dla pewnych wartości energii (tzw. dyskretne wartości). Na przykład dla reakcji ((...)) [energia wiązania ((...)) maksima występują przy energiach cząstek : ((...)). To występowanie maksimów rezonansowych należy odróżnić od występowania maksimów dla produktów reakcji (protonów) na rys. 4.5, gdzie liczba protonów występuje jako funkcja energii protonów. Dla każdej energii rezonansowej obserwuje się inne grupy protonów; można obliczyć wartość Q ze znajomości energii rezonansowych i energii odpowiednich grup protonów.<br> Dwa rodzaje pomiarów dostarczają więc wiadomości o