bębnić dwunastodźwiękowe serie. Cóż z tego, skoro się na nim tonalnych melodii nie da zagrać? Pianino jest zrujnowane. Lata poniewierki odcisnęły na nim swoje piętno. Brak mu kilku klawiszy, jest niemiłosiernie obdrapane, ma zerwane struny, parę kołków zablokowanych, zagnieździły się w nim mole, zżera je rozmaite robactwo, w jego pudle rezonansowym można znaleźć najdziwaczniejsze przedmioty: grzebienie, lusterka..., przede wszystkim jednak jest ono koszmarnie rozstrojone. Ktokolwiek z gości podejdzie do instrumentu i weźmie na nim jakiś akord, cofa przestraszony rękę. Toteż domownicy od dawna traktują pianino nie jak instrument, lecz jak mebel, jak skrzynię, stół lub zydel, na którym można położyć szklankę