Jana Drzeżdżona, Zygmunta Trziszki, Donata Kirscha, Józefa Łozińskiego, Krystyny Sakowicz, Marka Bukowskiego, Dariusza Bitnera wprowadzają naturalistyczną mowę wewnętrzną postaci.<br> Oryginalnym rysem tych utworów jest przedstawienie mowy wewnętrznej bohaterów z marginesu, którzy mają trudności z artykulacją myśli czy uspójnieniem opowiadanej historii (np. tytułowa bohaterka i narratorka Panny Lilianki Schuberta). Autorzy zwykle rezygnują z przywileju "głosu autora" czy zdystansowanego narratora na rzecz autoprezentacji bohatera (np. św. Paweł Łozińskiego i Jan Pandarek z Cyt Bitnera). Ich doświadczenie wewnętrzne zostało zaszyfrowane w języku eliptycznym, będącym często trudnym do rozszyfrowania idiolektem (Panna Lilianka).<br> Tematyka tych utworów, podobnie jak język narracji, jest jakby wyjęta spod reguł cenzury