To, co wiem o panu, zwalnia mnie z konieczności zadawania panu pytań.<br>- Bardzo się cieszę - odparłem. - W roku 1951 kapitan Baniak kazał mi bez przerwy powtarzać życiorys.<br>- Tabula rasa, panie Janie. Patrzymy w przyszłość.<br>- Moja przyszłość w ogóle mi się nie rysuje. Niedaleko mi do siedemdziesiątki.<br>- Ale mimo to nie rezygnuje pan z działalności politycznej. Przecież nie tak dawno ją pan rozpoczął. Pański program czytałem z zainteresowaniem. Ten Kacper Prawdzic to tęgie pióro. W pana publicystyce jest wiele sprzeczności, a nawet zupełnych nonsensów, ale też i dużo słusznych myśli. Nie są takie nowe, ale zawsze...<br>Tego się nie spodziewałem. W dali