wojłokiem i białą ceratą, uderzenia wypadły stłumione, zdziwiony chory pobiegł do Widmara i zapytał:<br>- Co pan robi? Widmar zamachał laską.<br>- Chcę się tam dostać! - rzekł. Potem jak gdyby oprzytomniał. .- Poczekam - rzekł obojętnie i usiadł z powrotem na ławkę. Nagle zaczął przyglądać się otoczeniu z miną człowieka, który na każdym kroku robi coraz to nowsze odkrycia.<br>Było to ciekawe zjawisko psychologiczne. Dotychczas cała zewnętrzna strona życia wydawała mu się nierealna, zasnuta mgłą zazdrości. Obecnie wszystko się odwróciło: osobiste życie, zdrada żony, ciąża pozamaciczna, Tamten, krawiec, okno - wydały mu się czymś zupełnie nie istniejącym. Inna natomiast rzeczywistość wyłoniła się na wierzch z nieodpartą