jej smuga jasnego światła... Oślepiła ją zupełnie jak cios zadany między oczy. Krzyknęła krótko, rozpaczliwie. Ktoś schwycił ją za ramię i w tej samej chwili usłyszała napięty głos:<br> - Co ty tu robisz?<br>Latarka wypadła jej z rąk. Potoczyła się po kamieniach, zgasła. Ludzki głos nabrał tajemniczej barwy:<br> - Co ty tu robisz?<br>Nie mogła pozbierać spłoszonych myśli, długą chwilę milczała Nagle ocknęła się, wszystko wydało jej się proste i nawet nieco komiczne. Przecież człowiekiem; który ściskał jej ramię, mógł być tylko malarz z plebanii. Powiedziała więc normalnym głosem:<br> - O, jak dobrze, że pana spotkałam... zdaje mi się, że zbłądziłam...<br>Spoza ściany światła