dom" - mówi świeżo zamieszkały rezydent. "To jest taty ten pałac?..." "Tak, synku - ten pałac jest taty". Dziecko zamieszkuje w pałacu i w marzeniach różniących je od innych dzieci. Wchodzi do łazienki ze lśniącymi kranami i już jego ciało jest lepsze od ciał innych dzieci. Zbiera jak gąbka niewypowiedziane przez ojca rojenia. Infantylny mit o królu może bezpiecznie się w nim rozgościć. Tymczasem ojciec ma gabinet i usiłuje w nim pracować. Jest już nie tylko rzeźbiarzem z dobrej rodziny. Teraz, mając gabinet i ciężkie stare biurko, usiłuje przy nim zasiąść i pracować, pisze listy, maczając pióro w starym srebrnym kałamarzu, potem ujmuje