dowódcą naczelnym został generał Izurieta, ostatni na liście faworytów generała Pinocheta.<br>Cała szóstka kandydatów, których Pinochet umieścił wyżej, musiała zgodnie z regulaminem przejść do rezerwy. Jednym pociągnięciem pióra, czyli &lt;orig&gt;plumonaso&lt;/&gt;, prezydent Frei ściął dowództwo sił lądowych. Pinochet przechodził do rezerwy, a za nim potoczyły się głowy. Decyzję prezydenta (poprzedzoną długimi rokowaniami, w których poważną rolę odegrał generał Villaroel) Pinochet ogłosił na odprawie wszystkich dowódców, którzy zajęli miejsca na sali według starszeństwa: w prezydium Pinochet i Garin, w pierwszym rzędzie generał major Villaroel, w drugim Izurieta i inni generałowie porucznicy, aż do zwykłych generałów pod ścianą. Odprawa trwała niespełna minutę. Naczelny dowódca