nie tylko na świadomość odbiorcy. Działają wtedy nieco subtelniej i korzystają z podziału na tzw. potrzeby konieczne i zbędne. Zakłada się, że w naszej kulturze podstawowe potrzeby - jak jedzenie, mieszkanie czy ubranie - są zaspokojone. Trzeba zatem działać już nie na poziomie podstawowym - czyli potrzeb - lecz na poziomie tzw. pragnień, czyli roli społecznej, stylu życia czy prestiżu; nie obiecywać zaspokojenia potrzeb, ale kreować nowe. Reklama w ten sposób nie tyle kontroluje samo życie, co nadaje mu styl, dzięki któremu możemy - jako konsumenci - różnić się od reszty bliźnich.<br>To chyba przede wszystkim wyjaśnia dwoisty stosunek odbiorców wobec reklamy. Z jednej strony traktowana jest