boskiego trwania. Lapidarnie wyraził to Białoszewski w króciutkim wierszu:<br>&lt;gap&gt;<br>Kiedy szybkość ruchu czy zmian odczuwa się jako zbyt dużą, narasta potrzeba pauzy, chwilowego odpoczynku, znalezienia konkretnego punktu oparcia w przestrzeni. W literaturze funkcję taką pełni opis. Wydaje mi się, że jeśli porównamy na przykład opisy przyrody, wykonane przez klasyka i romantyka - więcej nam one powiedzą o doświadczeniu szybkości, aniżeli wszelkie romantyczne loty razem wzięte.<br>&lt;gap&gt; - twierdził warszawski recenzent Sonetów krymskich. Klasyk mógł mieć drzewo idealne, mógł wybierać spośród wielu, bo poruszał się wolniej i widział więcej, korzystając z umiarkowanej prędkości. Nie czuł jeszcze zagrożenia. Romantyk w swoim pędzie dostrzegał tylko konkret stwarzany