woda w jeziorze. Wszystko zaczęło tonąć w tej wodzie - porucznik Łada, bojcy w burych szynelach, oficer bez twarzy. Ranny. Jeszcze słyszałem strzały, jak trzaski podłogi lub cykanie świerszczy. Coraz dalsze i cichsze. Aż wszystko znikło.<br>Później tylko przez chwilę widziałem porucznika Ładę. Był już sam - klęczał nad rowem przydrożnym. Naokoło rosły kaczeńce - porucznik pił wodę nabierając w złożone dłonie. Widziałem, jak woda przecieka przez palce, płynie po brodzie, na podarty mundur. Odjął ręce od twarzy i wtedy zobaczyłem krople na brwiach i rzęsach.<br>A potem odjechał wozem zaprzężonym w dropiatego konia. Woźnicą był pan Chrystek. Nad karkiem konia zakołysała się duha